Kardeşler, Munger'in gözünde beş tür sahte varlığa bir bakın!

Munger'in gözündeki beş sahte varlık: yeni arabalar, hayat sigortası, altın kripto para, aktif fonlar ve uzun vadeli tahviller.

(Kayıt çeviri tekrar)

99 yıl yaşadım, bu hayatta en iç burkan şey, yoksul insanların mücadelesi değil, orta sınıfın gereksiz uğraşları. Binlerce akıllı, çalışkan ve iyi eğitim almış insan gördüm - doktorlar, avukatlar, mühendisler, üst düzey yöneticiler.

Kendi uzmanlık alanlarında son derece zeki olan bu kişiler, yıllık maaşları yüzbinlerce hatta bir milyonu bulabiliyor, mantıken oldukça zengin olmaları gerekir. Ancak gerçek acı: 65 yaşında emekli olduklarında, birçok kişinin banka hesapları boş, hala borçları var ve hatta yetersiz emekli maaşları ile geçinmek zorundalar.

Gerçek neden, hayatları boyunca "sahte varlıklar" adında bir şeyi durmaksızın satın alıyor olmalarıdır. Zenginlik biriktirdiklerini sanıyorlar, aslında gelecekteki faturaları biriktiriyorlar; yatırım yaptıklarını düşünüyorlar, aslında biçiliyorlar. Bu %99'luk orta sınıf, finansal kurumlar, tüketim reklamları ve sözde "geleneksel bilgelik" tarafından beraberce örülen ustaca tasarlanmış bir tuzağa düştü. İşte bu hayatta kesinlikle dokunmadığım, fakat çoğu insanın peşinden koştuğu beş tür sahte varlık.

Başlamadan önce, en temel kavramlardan birini netleştirmemiz gerekiyor - iş okulları tarafından son derece karmaşık hale getirilmiş ama aslında son derece basit bir kavram: Varlık nedir? Wall Street'in tanımı karmaşık; size bir bilanço gösterir, evin bir varlık olduğunu, arabanın bir varlık olduğunu, markalı çantanın da bir varlık olduğunu söyler. Ama bu yanıltıcı. Benim tanımım çok basit: Gerçek varlık, her ne kadar çalışıp çalışmadığınıza bakılmaksızın cebinize para koyan şeylerdir; temettü, faiz, kira gibi nakit akışı sağlıyorlarsa. Sahte varlıklar ise cebinizden para çeken şeylerdir; ne kadar değerli olduğunu düşündüğünüz önemli değil, eğer her ay size faiz, bakım ücreti, sigorta, yönetim ücreti ödetiyorsa, o bir borçtur, o sahte bir varlıktır.

Doktorlar ve avukatlar neden iflas eder? Çünkü büyük evler, lüks arabalar ve görkemli görünen çeşitli "yatırım ürünleri" satın alırlar. Her ay bu şeyler için çalışmak zorundadırlar. Onlar varlıkların sahibi değil, varlıkların kölesidir. Hayatım boyunca zenginlik biriktirmemin nedeni, başkalarından daha zeki olmam değil, sahte varlıklara karşı son derece nefret duymamdır. Parayı, nakit akışı sağlamayan, sadece değer kaybeden ve benim onu finanse etmemi gerektiren şeylere asla harcamam. Ben yalnızca üretken varlıkları severim; kendi başına büyüyebilen ve bana çek gönderebilen şeyleri tercih ederim. Eğer 10 yıl, 20 yıl sonra gerçekten zengin olmayı arzuluyorsanız, en iyi kamufle olmuş beş "zenginlik katili"ni tanımayı öğrenmelisiniz. Bunlar genellikle güvence, emniyet, yaşam tarzı hatta yatırım kılıfına bürünürler. Eğer bunları varlık listenizden çıkartmazsanız, ne kadar para kazanırsanız kazanın, nihayetinde sıkıntı yaşayabilirsiniz.

Bir: Yeni Araç: Pahalı Değer Kaybı Makinesi

Kesinlikle dokunmadığım ve senin de uzak durmanı umduğum ilk sahte varlık, muhtemelen evinin önünde duruyor, o da sık sık değiştirilen yeni bir araba, özellikle de lüks arabalar. Bu, pazarlanma şekli gereği en zor direniş gösterilenlerden biri olabilir, çünkü bu, yatırım olarak değil, "başarının sembolü" veya "yıllarca süren çabanın ödülü" olarak satılıyor. Ancak finansal açıdan bakıldığında, bu yapabileceğin en kötü kararlardan biridir.

Yeni aracın neden sahte bir varlık olduğunu söylüyoruz? Öncelikle, varlık tanımını ihlal ediyor: nakit akışı üretmiyor, sadece nakit tüketiyor. Daha da korkunç olanı, ölümcül bir özelliği var - anında değer kaybetmesi. Hayatımda birçok eski araba kullandım, bazıları benimle alay etti: "Charlie, bu kadar zenginsin, neden bir Ferrari kullanmıyorsun?" Onlara şunu söyledim: bileşik faizin gücünü biliyorum, birkaç milyon doları yolda harcamak istemiyorum.

Yani, eğer zengin olmak istiyorsanız, ilk adım yeni bir arabaya olan takıntınızı bırakmaktır. Arabayı bir araç olarak görün, kimliğinizin bir sembolü olarak değil; güvenilir bir ikinci el araba alın ve onu hurdaya çıkana kadar kullanın. Ardından, her harcadığınız kuruşu gerçek varlıklara yatırın. Bu, servet açığını kapatmanın ilk taşını oluşturur.

İkincisi, hayat sigortası: Yatırım kılıfındaki düşük verimli sözleşme

İkincisini kesinlikle ellemem ve orta sınıfın servetinin en büyük katili olan sahte varlık olarak gördüğüm, hayat sigortasıdır (kapsamlı ürünler olan evrensel hayat sigortası, kâr payı sigortası vb. dahil). Bu, ABD ve hatta dünya genelinde %90'lık bir ailenin düşeceği bir tuzaktır ve sayısız finansal danışmanın geçim kaynağı olan "altın tabak"dır.

Neden sahte varlık diyoruz? Çünkü satış konuşması çok "mükemmel": Satıcı sana "Sonuçta sigorta gerekiyor, neden nakit değeri biriktiren bir poliçe almayasın? Hem koruma sağlıyor, hem zorunlu tasarruf, hem de vergi avantajı var, emeklilikte de çekip harcayabilirsin." gibi geliyor, değil mi? Ama sana şunu söyleyeyim, bu matematik zehiri.

Sigortanın özü riskin transferidir, bir tüketimdir; yatırımın özü ise zenginlik yaratmak, değer kazanmaktır. İkisini bir araya getirmek, bir arabanın hem araba hem de bot olarak kullanılabilen bir ulaşım aracı satın almaya benzer - sonuç genellikle yolda hızlı gitmiyor, suda da istikrarlı değil, fiyatı ayrı ayrı almaktan daha pahalı. Satıcı sana söylemeyecek: Ödediğin ilk yıl priminin %50'si hatta %100'ü doğrudan onların cebine komisyon olarak gidiyor. Yatırım yaptığını sanıyorsun ama yatırdığın on bin liranın yarısından fazlası hemen alınıyor. Senin "nakit değer hesabın" ilk birkaç yılda neredeyse tamamen boş.

38 yaşında bir arkadaşım hayat sigortası almaya başladı, her yıl 5000 dolar ödedi, tam 30 yıl boyunca. Toplamda 150.000 dolar ödedi, 68 yaşında emekli olduğunda hesabında sadece 170.000 dolardan az vardı - 30 yıl boyunca sadece 20.000 dolardan az bir artış oldu, enflasyonu bile geride bırakamadı. Çoğu orta sınıf için, hayat sigortası bir varlık değil, uzun yıllar süren, pahalı ve verimsiz bir sermaye kullanımına dönüşüyor. Gelecek korkunuzu ve uzmanlık eksikliğinizi kullanarak, sizi enflasyonu yenemeyecek bir sözleşmeye mahkum ediyor.

Üç. Altın ve Kripto Para: Üretken Olmayan Spekülatif Mallar

Üçüncü olarak kesinlikle dokunmadığım sahte varlık altın ve onun modern varyasyonu olan kripto para. Birçok insan karşı çıkarak der ki: "Altın sert para, güvenli liman varlığıdır!" "Bitcoin dijital altındır!" Ancak benim açımdan hepsinin ortak bir adı var: üretken olmayan varlıklar - açıkçası, değerli görünen bir "evcil taş".

Neden? Çünkü hiçbir değer üretmiyorlar. Altın temettü vermez, Bitcoin faiz vermez; fiyatları tamamen bir sonraki alıcının ne kadar ödemeye istekli olduğuna bağlıdır. Bu, sonraki gelenlerin devralmasına bağımlı olan model, Ponzi şemasına benzerlikler taşımaktadır. Sanal para birimlerinin fiyatları sık sık fırlayıp düşüyor ve fiyat desteği tamamen mevcut katılımcıların güvenine ve sonraki yeni katılımcıların sayısına bağlıdır; bu, Ponzi şemasının sürekli yeni katılımcılar çekme gerekliliği ile tutarlıdır. Bazı insanlar sanal parayı insanlık tarihinin en büyük Ponzi şeması olarak bile görmektedir.

Daha tehlikeli olanı, kripto para dünyası bu tür bir modeli sürdürmek için ona çeşitli kılıflar geçirecek, örneğin "X2E" (X'den Kazan) gibi kavramlar, onu daha cazip ve aldatıcı hale getirecektir. Piyasayı yenmenize yardımcı olacağını iddia ediyorlar, ancak aslında kanınızı emiyorlar. Gerçek servet, üretken varlıklardan - nakit akışı yaratabilen, toplumsal gelişmeyi teşvik eden işletmelerden gelmelidir; ne bir faiz getirmeyen metal parça, ne de herhangi bir temeli olmayan bir kod dizisi.

Dördüncü, Yüksek Ücretli Aktif Fonlar: Görünmez Zenginlik Biçicisi

Dördüncüsü, finans tarihindeki en büyük dolandırıcılıklardan biri olarak gördüğüm sahte varlık, yüksek ücretli aktif yönetim fonlarıdır. Belki de "Parayı profesyonellere vermek en akıllıca değil mi?" diye düşünebilirsiniz. Yanlış! Bu düşünce, Wall Street'in sizin inanmanızı istediği şeydir çünkü onlar bununla yaşıyorlar.

Neden bunlara sahte varlık deniyor? Çünkü bir "yönetim ücreti" adı verilen bir pipetle, sessizce kanınızı emiyorlar. Örneğin, bir fonun yıllık yönetim ücreti %2, görünüşte düşük ama 30 yıl bileşik faizle, kazancınızın %40'ından fazlasını alır. Daha da ironik olanı ise, çoğu aktif fonun uzun vadede basit bir endeks fonunu geçememesidir.

Bu sahte varlık en güvenli ve en sağlam gibi görünse de aslında bir "yavaş yavaş kaybetme" tuzağıdır. Fon yöneticileri ve satış kanalları kâr elde ederken, gerçek kazancınız sürekli olarak eriyor. Zenginleşmek istiyorsanız, düşük maliyetli endeks fonlarını tercih etmeli, yönetim ücretini en aza indirmeli ve bileşik faizin sizin için gerçekten çalışmasını sağlamalısınız.

Beş, Uzun Vadeli Tahviller ve Aşırı Nakit: Satın Alma Gücünün Gizli Katili

Beşincisi kesinlikle dokunmayacağım veya ana varlık dağılımım olarak asla kullanmayacağım sahte varlık, uzun vadeli tahviller ve aşırı nakit birikimidir. Bazı insanlar şöyle diyebilir: "Tahviller güvenli liman değil mi? Nakit kral değil mi?" Evet, nominal olarak "risksiz"dirler, ancak gerçek değerlerinde, bunlar zenginliğin yok edicileridir. Bu tür yatırımlara "garantili yoksulluk" diyorum.

Neden? Çünkü her an paranızı çalan iki gizli hırsız var:

1. Enflasyon: Diyelim ki tahvil getirisi %4, enflasyon oranı %3, zorla kazandığınız faizlerin dörtte biri fiyat artışları tarafından telafi edildi.

2. Vergi: %4'lük nominal faiz üzerinden vergi ödenmesi gerekiyor, eğer vergi oranınız yüksekse, gerçek getiri negatif olabilir.

Birçok temkinli orta sınıf insan gördüm, borsa dalgalanmalarından korkarak "risk almak istemiyorum, sadece ana paramı korumak istiyorum" diyorlar. Bu yüzden paralarını bankada saklıyorlar ya da devlet tahvili alıyorlar, 30 yıl sonra ana paralarını gerçekten korumuş oluyorlar ama o para 30 yıl önce bir ev alabilecekken, şimdi sadece bir tuvalet alabiliyor. Bu güvenli değil, bu kronik bir mali intihar. Hayatım boyunca neredeyse hiç uzun vadeli tahvil tutmadım ve büyük miktarda nakit biriktirmedim (mükemmel yatırım fırsatını beklemediğim sürece). Emekli olduğunuzda hala zengin olmak istiyorsanız, enflasyonun sırtında "binen" varlıklara sahip olmalısınız, enflasyonun altında ezilen varlıklara değil.

Sonuç: Sahte varlıkları tanıma, gerçek zenginliğe doğru ilerleme

Yukarıdaki beş sahte varlık - yeni araba, hayat sigortası, altın kripto para, aktif fonlar, uzun vadeli tahviller - orta sınıfın mali sıkıntıya giden otoyoludur. Eğer bunları bilançonuzdan çıkarabilirseniz, zenginlik açıklarının %90'ını kapatmış olursunuz.

Zenginliğin sonu lüks değil, huzurdur. Gerçek bilgi, çok kazanmakta değil, elde tutabilmektedir - gerçekten nakit akışı üretebilen varlıkları tutarak, paranın senin için çalışmasını sağlamak, tam tersine değil.