Son zamanlarda çeşitli L2 çözümlerini araştırıyordum, Mantle projesinin oldukça ilginç olduğunu fark ettim.

Geleneksel blok zinciri mimarisinin eski bir sorunu var - yürütme, uzlaşma, veri depolama ve uzlaşma mekanizması hepsi tek bir kutunun içinde sıkışmış durumda. Bir aşamayı optimize etmek mi istiyorsunuz? Üzgünüm, birini hareket ettirdiğinizde hepsini etkiliyorsunuz, güncelleme zorluğu doğrudan zirveye çıkıyor.

Mantle'ın yaklaşımı farklı, modüler tasarım kullanıyor. Kısaca, önceden birbiriyle bağlı olan çeşitli parçaları ayırmak anlamına geliyor:

İşlemlerin yürütülmesi rollup katmanında işlenir, veri kullanılabilirliği ve uzlaşma ayrı ayrı ele alınır. Bu mimarinin avantajları açıktır - hangi modülün yükseltilmesi gerekiyorsa, sadece o modül üzerinde çalışılır, genel işletmeyi etkilemez.

Teknolojik evrim açısından bakıldığında, bu gerçekten de L2 çözümlerinin önemli bir yönüdür. Modüler mimari sadece esnekliği artırmakla kalmaz, aynı zamanda sonraki performans optimizasyonları için yeterli alan da bırakır.