Zayıf bir yen, Japonya'nın ekonomik manzarasında çift yönlü bir rol oynamaya devam ediyor. Para biriminin değer kaybı, esas olarak iki kanal aracılığıyla ekonomik genişleme ve fiyat baskıları için bir tetikleyici unsur olarak işlev görüyor.

İhracat tarafında, yenin değer kaybetmesiyle Japon malları küresel pazarlarda daha rekabetçi hale geliyor. Bu fiyatlandırma avantajı, yurtdışı satış hacimlerini artırma eğilimindedir ve doğrudan GSYİH büyümesine yansır. Üreticiler ve ihracatçılar genellikle yabancı kazançları elverişli döviz kurlarıyla geri getirirken marjların iyileştiğini görürler.

Bu arada, ithalat kanalı farklı bir hikaye anlatıyor. Yen alım gücü düştükçe, yabancı malların - özellikle enerji ve hammadde - maliyeti artıyor. Bu ithal enflasyon, tedarik zinciri boyunca geçiyor ve nihayetinde tüketici fiyatlarına ulaşıyor. Bu, özellikle emtiaya bağımlı sektörlerde belirgin bir baskı noktası.

Bu iki gücün etkileşimi, Japonya'nın para politikası değerlendirmelerini şekillendiriyor. İhracatçılar döviz zayıflığını kutlarken, haneler alışverişte sıkıntıyı hissediyor. Merkez bankası yetkilileri, bu ortamda büyüme desteği ile enflasyon yönetimi arasında bir denge kurarak ip üstünde yürüyor.

Kripto piyasaları için bu makro değişiklikler önemlidir. Yen zayıflığı tarihsel olarak riskli varlık akışlarıyla ilişkilidir, çünkü Japon yatırımcılar evdeki negatif reel faizlerin ötesinde getiri arayışındadır. Benzer kalıpları daha önce de gördük - geleneksel paralar değer kaybettiğinde, alternatif varlıklar genellikle dikkat çeker.