Robotların gerçekten insanlara hizmet etmesi, gösterişli otomasyondan ziyade, aslında ne istediğimizi anlayan sistemler tasarlamakla ilgilidir. Gerçek atılım mı? Hareketleri körce taklit etmek yerine niyeti çözen makineler. Bağlamsal öğrenme yoluyla, bu sistemler çoğu kodun gözden kaçıracağı durumsal nüansları yakalayarak empatiye yakın bir şey geliştirir. Paylaşılan zeka döngüleri, insan sezgisi ile makine hassasiyeti arasında geri bildirim kanalları oluşturarak hata oranlarını azaltır. Ama işin ilginç yanı: Hedef işçileri değiştirmek değil. İnsanlar ve botların birbirlerinin güçlü yönlerini tamamladığı bir işbirliği oluşturmak. Çünkü gelecek, insan ile makine arasında bir çatışma değil, her ikisinin de aynı dili konuşmayı öğrendiği bir durumdur.