IMF, Almanya'nın yeni bulunan mali esnekliğini övmekten vazgeçti. Kağıt üzerinde umut verici görünüyor, değil mi? İşte tuzak: alt yapıda yapısal reformlar olmadan milyarlarca yeni borç biriktirmek? Bu sürdürülebilir büyüme için bir tarif değil - sadece sorunu erteliyor.

Gerçek soru, daha fazla borçlanıp borçlanamayacakları değil. O paranın gerçekten nereye gittiği. Fonları uzun vadeli altyapıya, yeniliğe ve verimliliğe yönlendirmek mi? Akıllıca bir hamle. Restoran hesaplarındaki KDV'yi düşürürken daha derin verimsizlikler devam ediyorsa? Bu sadece vitrin süslemesi.

Ekonomiler kısa vadeli hediyelerle dönüşmez. Stratejik tahsisat, sistematik yükseltmeler ve semptomları değil, köklü nedenleri ele alan reformlar gerektirir. Aksi takdirde, bu borç yarının yükü haline gelir, bugünün atılımı değil.