Son zamanlarda işlem kayıtlarımı gözden geçirirken, birkaç ay önceki o işlemi gördüm ve gülmeden edemedim.

O gün K çizgilerine bakarken, BTC'nin aşağı gideceğini düşündüm. Birkaç saniye tereddüt ettim, boşver, doğrudan açığa sat! Sonuç olarak bu işlem 27.000 dolara ulaştı, o anda kendimi havada hissettim - acaba bir şey mi anladım?

Pazar, bu tür enflasyonu en iyi şekilde kontrol eder.

Ritmi tamamen kavradığımı düşünüyorum, fiyat geri çekildiğinde hemen alım yapmaya dalıyorum. Sonuç? Yarım yolda alım yaptım ve hesabımın 15 bin dolar eriyip gittiğini gözlerimle izlemek zorunda kaldım. O his, biri kafama bir sopayla vurmuş gibi: Neden?

Ama ticaret işinde, garip bir sarhoşluk hissi var - ne kadar kaybederseniz kaybedin, o kadar inatlaşıyorsunuz.

Yazılımı silmedim, aksine daha da inatlaştım. Gözden geçirdim, ayarladım, tekrar fırsat aradım. Bir kez daha dipten alma fırsatı geldi, bu sefer acele etmedim, şekil doğrulanana kadar bekledim.

Sonra piyasa yanıt verdi: Yüz binlerce dolar, gerçekten geri dönüş.

Bir arkadaşım bana "kumarbaz zihniyeti" diyor. Belki de öyledir. Ama ben buna "trader takıntısı" demeyi tercih ederim - bu piyasa her zaman senin için iyi olmayacak, ama sürekli de sana karşı olmayacak. Anahtar nokta, düştüğünde tekrar kalkıp piyasa izlemeye cesaret edip etmeyeceğindir.

BTC'nin büyüsü burada: Bir sonraki saniye her zaman bilinmez. Ama tam da bu yüzden, her seferinde geri dönüş yapmak özellikle keyif verici.