Son zamanlarda beni rahatsız eden bir şey hakkında konuşalım - bu kapitalizm tartışması.

Bak, anlıyorum. Sistem sorunlu. Gelir eşitsizliği? Tamam. Kurumsal açgözlülük? Kesinlikle. Çevresel endişeler? Elbette. Ama işin özü şu: banyo suyuyla bebeği atmak çözüm değil.

Aslında ihtiyacımız olan ciddi bir ahlaki yeniden ayarlamadır. Düşünün – serbest piyasaların ve rekabetin temel mekanizmaları doğası gereği bozuk değil. Milyonlarca insanı yoksulluktan kurtardılar ve yaşamlarımızı dönüştüren yenilikleri teşvik ettiler. Sorun ne? Ahlaki koruma duvarlarının çökmesine izin verdik.

Kapitalizmin cenazesi için bağırmak yerine, belki de hesap verebilirlik talep etmeliyiz, saf hissedar getirileri yerine paydaş değerini savunmalıyız ve başarının sadece çeyrek dönem kârlarından daha fazlası anlamına geldiğini ısrarla belirtmeliyiz.

Çerçeve çalışabilir. Sadece insanların hizmetinde olması gerektiğini, tersine değil, hatırlamamız gerekiyor. Pusulayı sıfırlayın, gemiyi yakmayın.