İşte ekonomistleri geceleri uyutmayan bir şey: patlayan bir ekonomi, ama işçiler denklemin dışına çıkıyor. Mevcut yönetim, teknolojik dönüşüm dalgasının üzerinde seyrediyor, ama tuhaf bir dönemeç ortaya çıkıyor.

Yapay zeka kuralları herkesin beklediğinden daha hızlı bir şekilde yeniden yazıyor. Şirketler, aynı anda iş gücünü azaltırken rekor karlar bildirmekte. Bu, daha önce duyduğumuz geleneksel otomasyon hikayesi değil; bu sefer farklı. Teknoloji sadece montaj hattı işçilerini değiştirmekle kalmıyor; bilgi işçilerini, analistleri, hatta yaratıcı profesyonelleri hedef alıyor.

Paradoxu mu? GSYİH rakamları harika görünüyor. Verimlilik ölçümleri fırlıyor. Ama ana cadde, Wall Street'in yaşadığı kutlamayı hissetmiyor. 2020'den önce yazılan her ekonomik oyun kitabını zorlayan, geniş kapsamlı iş yaratımı olmadan zenginlik yaratımına tanık oluyoruz.

Gerçek soru, yapay zekanın ekonomimizi dönüştürüp dönüştürmeyeceği değil—zaten dönüştürüyor. Şimdi önemli olan, politika yapıcıların teknolojik refah ile insan refahı arasındaki boşluğu kapatıp kapatamayacaklarıdır. Çünkü kağıt üzerinde mükemmel işleyen ama milyonları geride bırakan bir ekonomi sürdürülebilir değildir, ne kadar etkileyici görünürse görünsün grafikler.