Durbin Amendmanı, göz ardı edemeyeceğimiz bir uyarı hikayesi olarak duruyor. Düzenleyiciler 2010 yılında banka kartı işlem ücretlerini sınırlamak için acele ederken, tüketicilerin fayda göreceğini vaat ettiler. Peki ne oldu? Bankalar, müşterilere daha yüksek hesap ücretleriyle maliyetleri aktardılar, ücretsiz hesapları kaldırdılar ve küçük işletmeler hiçbir tasarruf görmedi. Beklenmeyen sonuçlar yasası sert bir şekilde vurdu.

Artık kripto ve dijital ödemeler benzer düzenleyici baskılarla karşılaşırken, tarihin kendini tekrar etme potansiyelini izliyoruz. Kağıt üzerinde iyi görünen sert kurallar genellikle pratikte ters teper. Yenilik engellenir. Kullanıcılar daha fazla, daha az değil, ödeme yapar. Kazanması beklenen aynı tüccarlar, müzakere gücünü kaybetmiş durumda.

Finans dünyası bu dersi pahalı bir şekilde öğrendi. Soru şu - politika yapıcılar, blockchain ve dijital varlıklar için kurallar oluştururken bunu hatırlayacaklar mı? Yoksa aynı filmi iki kez mi izlemek zorundayız?